“Thou shalt not make unto thyself a graven image,” nietwaar?
Welbekend is de christelijke vroomheid van de Amish, het belang dat ze aan hun familie hechten, rumspringa, hun traditionele kleding en levensstijl. Misschien ook nog wel dat de Amish hun huizen van decoratieve items mogen voorzien, maar niet henzelf. Minder bekend is dat de Amish zich niet afsluiten van hun gemeenschap, zo blijkt uit de vele brieven die men nog steeds schrijft naar de slachtoffers en nabestaanden van de schietpartij op de school in Nickel Mines in Pennsylvania.
De Amish, ongrijpbaar, maar toch bereikbaar. Hoe zit het met deze gemeenschap en zijn ze echt zo achtergesteld als het stereotype doet vermoeden?
De Amish van Lancaster County, ook Pennsylvania – vanwege spraakverwarring – Dutch Country genoemd, telt zo’n 32.000 Amish families waarvan hun afkomst met name in Zuid-Duitsland en Zwitserland ligt en hun voertaal Pennsilfaani-Deitsch is. Op uitnodiging van William Penn zijn zij in deze regio in de 18e eeuw neergestreken, omdat ze in Europa vervolgd werden. Vele tradities uit deze periode zijn binnen hun gemeenschap overeind gebleven. Denk aan de beperkte garderobe voor vrouwen – een jurk voor doordeweeks en een jurk voor naar de kerk – en de mobiele kerk: elke twee weken wordt een lading kerkbanken van de ene huiskamer naar de andere gesjouwd waar de mannen en de vrouwen dan gescheiden gezeten de kerkdienst volgen.
Modern
Ik zie in de grote supermarkt van Lancaster wat Amish-vrouwen boodschappen doen. Dit blijkt geheel niet ongebruikelijk. En ook al moeten ze na het doen van hun boodschappen de behoefte van hun paarden opruimen op hun parkeerplaats, zo heel antiek als vele van hun meubelen en apparatuur zijn ze zelf niet. Ja, het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan in Amishland en toch gaan de Amish op een bepaalde manier met hun tijd mee.
Want Amish hebben laptops. Echte laptops, maar dan wel de Amish versie: er is geen toegang tot internet mogelijk. Het is maar beter om de verleiding tot obscene geneugten van de buitenwereld zoveel mogelijk in te perken. Daarom vind je geen stopcontacten in hun huizen en zijn hun huizen niet verbonden met de electriciteitskabels die door de VS kronkelen. Om hun hun apparatuur – dat afkomstig lijkt uit de jaren vijftig – te gebruiken, wekken ze zelf energie op of gebruiken ze batterijen. Hun lampen werken op propaangas. Telefoneren behoort wel tot de moderne mogelijkheden. Echter, daar moeten ze wel wat moeite voor doen. Immers, de neiging om te roddelen kan maar beter voorkomen worden. Daarom moeten ze even lopen naar het begin van hun oprit. Daar staat hun telefooncel. Om de ander ook daardwerkelijk aan de lijn te krijgen, is het handig om een telefoneerafspraak te maken.
Naast al deze moderniteiten hebben de Amish geen dieetrestricities, dus de buggy’s die de drive-thru passeren, zijn geen zeldzaam fenomeen in Pennsylvania Dutch Country.
Deze dag
Ook al staan de Amish bekend om het vasthouden aan tradities, heb ik hier en daar hedendaagse moderniteiten hun levensstijl binnen zien sluipen. In de 18e eeuw waren er immers geen drive-thru’s of laptops en viel er geen geld te verdienen aan toerisme. Dat is waar de Amish de lijn van de moderne tijd volgen: het toerisme zorgt deze dag voor inkomen van een aantal Amish-families. Volgen de Amish latent en voorzichtig de discussie waarbij tradities die zich staande hebben weten te houden, juist diegenen zijn die zich aan de tijdsgeest hebben aangepast?
