Cultuur, een simpel woord met vele betekenissen. Zoveel betekenissen, dat het oorlogen start, internationale conflicten veroorzaakt en een van de hoofdredenen is dat economieën vooruit streven of juist in het niets vallen. Cultuur is, of zou op zijn minst gezegd, de hoofdreden moeten zijn dat men reist en ontdekt. (Foto: Going home © Daniel de Gruiter).
Na vijftien jaar een echte Nederlander te zijn geweest, was het niet tot 1995 dat ik echt mijn eigen “roots” ontdekte in Indonesië. Mijn vader is van Indonesische afkomst en op mijn vijftiende bezochten wij voor het land voor het eerst; ver weg van Frankrijk of België wat ik normaal gewend was. Ik herinner me wat er aan vooraf ging: de zorgen over de vlucht, het eten, en bovenal mijn vrienden waren daar niet. Ik herinner me Indonesië zelf: de schoonheid, de vriendelijkheid, het eten en nieuwe vrienden. Ik herinner me de terugkomst ook: de heimwee naar een cultuur waar ik me veel meer thuis voelde dan in mijn eigen land. Hoe heeft het zover kunnen komen dat de Nederlandse cultuur mij uiteindelijk verteld heeft dat mijn toekomst niet in mijn moederland ligt, maar aan de andere kant van de wereld?
In 2002 kreeg ik eindelijk de kans om echt op avontuur te gaan en te proeven van andere culturen. De bestemming was China voor een uitwisselingsproject. Op de Universiteit van Toerisme in Macau was het leven makkelijk. Al fluitend haalde je de vakken en al reizend leerde je leven. Pas 22 jaar oud en al levenslessen delen met je nieuwe Chineze vrienden was een eye-opener. De Chineze cultuur is een moeilijke om mee te beginnen en om te penetreren. Maar als je eenmaal vrienden hebt in China, heb je die voor het leven. Nu, ruim tien jaar na dato, kan ik nog steeds praktisch onaangekondigd op bezoek komen of even bellen en vragen hoe het met de kids is van mijn vrienden daar. China opende mijn ogen en mijn hart, dat ik praktisch al gegeven had aan Azië na mijn eerste bezoek aan Indonesië.
De les die hieruit voortvloeide, was een wijze, zoals een echt Chinees spreekwoord het zou kunnen bewoorden, zo heb ik mijn eigen filosofie over cultuur gevonden: “Begrip en liefde voor een cultuur start met vriendschap.” De mensen die ik heb leren kennen in die korte periode hebben mijn leven voor altijd veranderd. Zulke andere gedachten over politiek, cultuur en over Nederland dan ik had. Het reizen was soms eenzaam, maar eenmaal aangekomen op de plek, vond je altijd wel mensen die je verder hielpen en passies met je deelden. Hoe moeilijk het ook was om je te verwoorden in restaurants, op het busstation of op het postkantoor, het hoorde allemaal bij de ervaringen in een totaal andere omgeving en cultuur.
Daniel de Gruiter is van Nederlands/Indonesische afkomst en
woont sinds 2002 in Azie. Na China, Indonesië en Vietnam heeft
hij zijn permanente verblijf in Cambodja samen met zijn vrouw en
twee kinderen en woont een kleine 7km van de machtige tempels van Angkor.
In de buurt van Siem Reap? Ga dan eens eten in het restaurant van Daniel en Kimty, Tangram Garden.
Foto rechts: Tangram Garden
© Daniel de Gruiter
