Mannelijkheid en vrouwelijkheid, verwachtingen en ideaalbeelden die wereldwijd gepaard gaan met sekse, zijn enorm complex en voor mij persoonlijk erg intrigerend. Tijdens mijn verblijf in Mexico en Ghana zijn deze zaken me opgevallen en bijgebleven, aangezien ze gevoelig leken te liggen onder de mannen.
Om te begrijpen waarom mannen hun gevoelige kant al dan niet tonen, zet ik hier mijn ervaringen uiteen.
Macho’s in Mexico
Mexico staat bekend om zijn machista-cultuur; de man moet hier een echte macho zijn. Voor mijn minor heb ik zeven maanden in Mexico gewoond en nogal wat bedenkingen gehad wat betreft de machoman, want de man in Mexico kent een enorme druk om te voldoen aan een haast onbereikbare mate van mannelijkheid. In machista-culturen heeft de vrouw een inferieure positie en het hebben van vrouwelijke trekken – en dus minder mannelijke trekken – betekent voor mannen dat ze minder respect verdienen. De mannen zullen hier onderling dan ook weinig tot geen affectie tonen, uit angst niet te kunnen voldoen aan het ideaalbeeld van mannelijkheid. Homofilie wordt (voornamelijk) voor mannen dan ook afgekeurd, aangezien het vallen op mannen wordt beschouwd als een vrouwelijke eigenschap.
Genegenheid in Ghana
In Ghana viel het mijn studiegenoten en mij op dat mannen hier regelmatig zeer intiem met elkaar leken te zijn. Dit in tegenstelling tot onze veronderstelling: wij dachten dat dit vanwege het taboe op homoseksualiteit in Ghana niet zou kunnen. Tijdens het uitgaan zagen we mannen hand in hand staan en we hebben ons redelijk verbaasd over de sensuele manier waarop zij dansen; een manier welke in Mexico, maar ook in Nederland zou worden bestempeld als ‘homofiel’. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat juist, omdat homoseksualiteit niet wordt erkend in Ghana, mannen gemakkelijker hun vrouwelijke kant kunnen laten zien en dat genegenheid tonen onder mannen erg laagdrempelig en geaccepteerd is.
Mannen onder elkaar in Nederland
In Nederland (en andere westerse landen) is het woord ‘bromance’ opgekomen en zelfs opgenomen in enkele woordenboeken. Het Algemeen Nederlands Woordenboek* legt dit uit als: “zeer hechte, niet-seksuele vriendschap tussen twee of meer, veelal heteroseksuele, mannen, waarin vooral veel gepraat wordt, bijvoorbeeld over gevoelens”. Dat zo’n hechte vriendschap een naam met een knipoog heeft gekregen, duidt er voor mij op dat het in Nederland ook lastig kan zijn voor mannen om onderling oprechte affectie te tonen.
Cultureel bepaald
Ik stel niet dat er een correlatie bestaat tussen de mate van acceptatie van homoseksualiteit in een land en de manier waarop vrienden hun liefde voor elkaar uiten. Mexico en Ghana zijn slechts twee landen waar deze zaken mij opvielen en bezighielden en er valt geen peil op deze bevindingen te trekken. Door ze tegen elkaar af te zetten en te vergelijken met die in Nederland, valt echter wel te concluderen dat mannelijkheid en de rollen die daarmee gepaard gaan, erg subjectief zijn en enorm cultureel bepaald.
*Bron: Algemeen Nederlands Woordenboek: anw.inl.nl/article/bromance#el:bet1.0 (Bezocht op 13 september 2015).
Afbeelding: Mexico © Inge van Rijswijk
