We schuilen voor de gure wind achter een uit hout getimmerde hut. Tussen mijn bevroren handschoenloze handen klem ik een metalen verfblik in. De inhoud ruikt zuur. De muffe geur dringt mijn neusgaten binnen, terwijl ik de prehistorische drinkbeker naar mijn lippen breng: warm bier gemaakt van gefermenteerde bananen.
Ik ril even en drink dan gulzig van de warme substantie, die me in Nederland niet had kunnen bekoren. We hebben nog minstens drie dagen te gaan naar de top. Scout Fanta hangt nu al verveeld tegen zijn jachtgeweer aan. Op zijn van autobanden gefabriceerde teenslippers huppelt hij achter ons aan, alsof de Simien Mountains zo vlak zijn als de polder rond mijn geboortedorp. De lucht is ijl. De horizon ziet eruit alsof er ieder moment een denderende onweersbui kan losbarsten. We zijn een bijzonder gezelschap bestaande uit mijzelf, de onhandige Nederlandse, een half verkleumde Oegandees, scout Fanta met jachtgeweer tegen de wolven en onze berggids met dikke dreadlocks tot op de grond. Samen trotseren we het Dak van Afrika, de Ethiopische Hooglanden, de Simien Mountains. Daar waar alles begon, begint ook onze expeditie. En wie weet de jouwe…
Een land van tegenstellingen
Ethiopië is geen populair vakantieland. De associatie met honger en oorlog is snel gemaakt. De televisiespotjes van uitgemergelde kinderen met opgezwollen buikjes en armoedige hutten met dorstige geiten op kurkdroge akkers, roepen medelijden op bij de doorsnee bankhangende Nederlander. Logisch, maar Abysinnia – zoals de Ethiopiërs hun land liefkozend noemen – is ook trots. En met reden.
Abysinnia vormt het culturele hart van Afrika met haar op ingenieuze wijze uitgehouwen rotskerken en zorgvuldig uitgevoerde koffieceremonies door dames in parmantige gewaden. Volgens sommigen is Ethiopië de geboorteplaats van onze voorouders en daarmee de bakermat van de beschaving. Deze mysterieuze staat draagt de naam ‘Dak van Afrika’ met dank aan haar reusachtige Simien- en Bale Mountains. Het is het land van Haile Selassie en de rastafari’s; en de enige Afrikaanse natie die ooit een Europees leger wist te verslaan. Het land kent een enorme klimatologische verscheidenheid met temperaturen van ongekende hoogte in de Danakil woestijn en sneeuw op de toppen van haar pieken. Ethiopië is als het leven: onvoorspelbaar.
De broodnodige voorbereiding
Juist die onvoorspelbaarheid vraagt om een goede voorbereiding op deze uitdagende trekking. Onze berggids noemde dit circuit ‘Het Annapurna van de Hoorn van Afrika’ met een knipoog naar de beroemde trektocht door de Nepalese Himalaya. De Simien Mountains zijn onaangeraakt en onbekend zonder hordes toeristen en dus ook zonder berghulpdienst of guesthouses. Een goede uitrusting, voldoende voedsel en de juiste begeleiding zijn dus essentieel.
Plan voldoende tijd in Debark, het bergdorp aan de rand van dit majestueuze nationale park. Vanuit Gondar reis je hier in vier bochtige uren naartoe, na je te hebben verlekkerd aan middeleeuwse kastelen die in Groot-Britannië niet zouden misstaan. De wagenzieken onder ons kunnen het best een pilletje nemen voorafgaand aan deze ‘busride from hell’. Een naam die onze chauffeur de route grommend toekende, nadat hij ons driemaal uit de modder had moeten duwen.
In Debark vind je simpele guesthouses en met heel veel geluk een warme douche. Het is koud in de Simien Mountains. Niet alleen voor Afrikaanse begrippen, maar ook voor ons Nederlanders. Zorg dat je thermokleding inpakt, een goed windjack bij je hebt en het liefst ook een paar wollen handschoenen en een dikke sjaal. Gedurende de nacht kan het kwik makkelijk onder de nul graden zakken. Debark is tevens de plek waar je de details van je trekking kunt plannen en vastleggen. Op zo’n vijfhonderd meter van het kleine handelscentrum, vind je het hoofdkwartier van Simien Mountains National Park: de beste plek om de duur van je reis te bepalen, net als je accommodatie en begeleiding.
De mogelijkheden
De bekendste tocht door de Simien Mountains duurt tien dagen en leid je langs diepe kloven, luidruchtige, grasetende bavianen en spetterende watervallen. Het is geen gemakkelijke tocht. Je kunt hoogteziekte krijgen, vernikkelen van de kou, achterna gezeten worden door nieuwsgierige kinderen en buikloop krijgen van de chilipepers in het pittige Ethiopische eten. Het is afzien. Soms treden rivieren uit hun oevers en moet je na drie dagen onverhoopt terugkeren. Het weer slaat om als een blad aan een boom. Je tent kan van de helling waaien. De geur van brandhout zit na een dag onherroepelijk in al je kleding.
Maar… je geniet van fantastische vergezichten zodra de mist optrekt, overwint je eigen angsten en komt oog in oog te staan met wolven, apen en bergantilopes. Je deelt reisverhalen in het pikkedonker bij een smeulend kampvuur met mede-avonturiers en wordt uitgenodigd voor zurige injeera met bonenpasta door de plaatselijke bevolking. Je zal een tocht door de Simien Mountains nooit meer vergeten. En als je geen tien dagen de tijd hebt, kun je ook in drie dagen al een onvergetelijke tocht maken en jezelf op de proef stellen.
De schoonheid van de Simien Mountains tocht ligt hem ook in het feit dat elke reiziger in goede conditie de trekking kan ondernemen. Ook met gids, dragers en scouts, kost de trek niet snel meer dan $20 per dag, mits je pas boekt in Debark en bereid bent om te slapen in dorms of tenten. Beknibbel dus niet op de juiste begeleiding en eventuele dragers. Langs de route is het extreem lastig om eten in te slaan, dus overweeg een gasstelletje mee te nemen om bijvoorbeeld instant noodles te koken. De bakkerijen in Debark maken heerlijk brood, dat makkelijk een paar dagen vers te houden is.
Mijn herinnering
Ik kan niet meer. Alles doet pijn, zelfs de spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Mijn longen voelen aan alsof ik tien jaar lang twee pakjes sigaretten per dag heb gerookt. Ik denk nu te weten hoe mijn oma met COPD zich voelde, toen ze bij ons thuis drie trappen moest beklimmen. Waarschijnlijk overdrijf ik, maar ik voel me slachtoffer van de almachtige bergen om me heen. Mijn tenen zijn bevroren en hoezeer ik ook zoek naar wat warmte, ik lijk het niet te vinden. Ik bibber, denk aan afdalen, maar herpak me dan. Met het lood in mijn schoenen waggel ik achter de gids aan. Om ons heen is het mistig. De prachtige uitzichten zijn verdwenen, net als mijn mede-avonturiers. We lijken alleen op de wereld. Verzonken in diepe gedachten slenter ik over smalle paadjes, langs ravijnen en omgevallen boomstammen. Dan trekt de mist op, compleet, in luttele minuten. Voor me verschijnt een prachtige waterval. Een regenboog. Een lachend meisje dat moet gniffelen door mijn aangezicht. Nogmaals, Ethiopië is onvoorspelbaar.
Meer weten?
*Over Ethiopië: lees de boeken ‘Cutting From Stone’ (Verghese 2009) en ‘Beneath the Lion’s Gaze’ (Mengiste 2010)
*Over de Simien Mountains: koop de Bradt Guide Ethiopië voor up-to-date informatie over een bijzondere tocht en een bijzonder land
