BLIJ: Opnieuw leren verbinden na corona

We beseffen dat we vele beladen berichten op onze site plaatsen, met name om bewustzijn te creëren en inzicht te geven in hoe het op andere delen van de wereld gaat. Maar vandaag even niet. Vandaag delen we een lichtpuntje in tijden van steeds meer toenemende polarisering. Een bericht waarin verbinding juist centraal staat. Hoewel het boek BLIJ van Dorien Groot niet specifiek culturen-gerelateerd is, is het onderwerp ‘verbinden’ dat wel. Immers, we leven met zijn allen in onze samenleving en met andere samenlevingen. Een boodschap van verbinden, ook met ‘de ander’.

Kun je weer leren verbinden, nadat een virus ons bang en afstandelijk heeft gemaakt? Het antwoord vind je in een boek zonder genummerde pagina’s.

Een eerlijk verslag

Een boek zonder paginanummers zie je niet vaak. Aan het boek ‘Blij’ van succesvol ondernemer Dorien Groot zijn sowieso veel dingen anders. Het coronavirus maakte haar boek nog actueler, maar ook zonder dat virus luidde haar boodschap dat er onnodig veel mensen lijden en niet genieten van alle mooie dingen in het leven. Dorien Groot was zelf ook een van die mensen. Ze doet eerlijk verslag van haar worsteling met haar perfectionisme, verantwoordelijkheidsgevoel, eetstoornis en niet in de laatste plaats met de rouw om de vroege dood van haar broer.

Chronologie?

‘Wat heb jij je blootgegeven! En toch zo netjes aangekleed. Wat een lef’, schreven lezers. Jezelf trouw blijven, je angsten aankijken en niet alleen geven, maar ook durven te ontvangen; daar wordt de lezer naartoe geleid via de ongenummerde pagina’s van ‘Blij’.

‘We willen chronologie geven aan ons leven, maar die chronologie is vaak een illusie. Die kan ons op het verkeerde been zetten, waardoor we belangrijke dingen over het hoofd zien’, zegt de schrijfster. ‘Mijn ervaringen gaan over universele onderwerpen: over liefde en loyaliteit, over verlangens, over emoties als schaamte en verdriet. De stukken over mijn anorexia en boulimia zijn niet voor iedereen herkenbaar en mogelijk heel heftig. Maar je kunt de eetstoornis als voorbeeld zien van een heftige situatie waarin iemand zit, en die ervaring kennen veel mensen wel. Hoe kun je daarmee omgaan, wat kun je betekenen voor een ander, onafhankelijk van de inhoud van het ‘lijden’?

Lezers noemen het een ‘hartverwarmend en hoopgevend boek’. ‘Blij’ inspireert om niet meer te leven vanuit het perspectief van ‘angst en gebrek’, maar vanuit liefde en vertrouwen.

Alles staat met elkaar in verbinding

‘Niets heeft betekenis behalve de betekenis die je er zelf aan geeft. Bewust zijn helpt je je keuzes te maken en het boek geeft je gereedschap hoe je dat kunt doen,’ zegt de schrijfster. ‘Ik denk dat het boek bij iedereen anders binnenkomt, maar ik hoop dat het in alle gevallen de deur naar het hart openzet en aanzet tot delen en verbinden. In deze afstandelijke tijd is dat nog meer nodig dan voorheen. Misschien moeten we weer leren verbinden, omdat het virus bij velen zo’n gat in het leven heeft geslagen? Ik heb er vertrouwen in, want dit is het uitgelezen moment om te ontdekken dat alles met elkaar verbonden is. Het virus maakte dat heel duidelijk. Het gekke is dat mijn boek net klaar was toen de corona uitbrak. Misschien moest dat wel precies zo zijn.’

Over de auteur

Groot richtte basisschool Het Kleurenorkest op, met als motto: ‘Leren wie je nog meer kunt zijn’. Ze moest de tegenwind van bureaucratie in het onderwijs en de moraal van ‘doe nou maar gewoon’ weerstaan. Momenteel is zij mededirecteur van het Nederlands Trainingsinstituut voor NLP. Met haar debuut ‘Blij’ hoopt ze mensen hun eigen ‘blij-heid’ te laten (her)ontdekken en te inspireren met de ‘voordelen van tegenspoed’. Het boek bevat veel belangrijke lessen, bijvoorbeeld waarom het helpt om jezelf kwetsbaar op te stellen.

Benieuwd naar het boek? Je vindt onder meer een inleiding en inkijkexemplaar op dorienisblij.nl. BLIJ is ook te koop bij de (online) boekhandels.

Redactie
Wereld van Culturen kijkt voorbij grenzen en haalt de wereld voor je dichterbij. Je mondiaal verbonden voelen, een gevoel dat we willen overbrengen. Wat doet het met je als je het narratief, het verhaal, van iemand leert kennen? Zou dat je perspectief veranderen? Vergroot het je empathie? Zouden we door het kennen van het narratief van een ander meer tot elkaar kunnen komen?