Komende zondag, 11 oktober, is het Wereldmeisjesdag. Op deze dag wordt er aandacht gevraagd voor meisjes op de wereld, omdat zij het wereldwijd minder goed hebben dan jongens. Zo ook in India. Hier worden meisjes vanaf of zelfs voor hun geboorte al gediscrimineerd. Indiase ouders willen liever een zoon, waardoor er een groot tekort aan meisjes in India is ontstaan.
Historie
Vanaf de jaren ’50 wilde de Indiase overheid minder kinderen binnen een gezin. Het bevolkingsaantal groeide erg snel en er waren te veel monden om te voeden; mensen hadden onderdak nodig en moesten allen van werk worden voorzien. Om gezinnen klein te houden, werden anticonceptie en abortus aangemoedigd. Deels door deze druk van de overheid en een ideale gezinssamenstelling van twee zonen en één dochter, werden er veel meisjes om het leven gebracht wanneer er zich in het gezin al een dochter bevond. Eerst gebeurde dit via infanticide, maar later, door technische ontwikkelingen, werd het mogelijk om ook foeticide toe te passen.
Infanticide en foeticide
Female infanticide bestaat uit het doden van een pasgeboren meisje door vrouwen in familiale kringen. Infanticide is voor iedereen ‘toegankelijk’ omdat het weinig tot geen geld kost en het overal uitgevoerd kan worden. Later werd het door een echo mogelijk om voor de geboorte te zien of er een jongen of een meisje geboren zou worden. Hieruit ontstond female foeticide: het selectief aborteren van een meisje voor de geboorte. Foeticide brengt hoge kosten met zich mee, die arme Indiase gezinnen zich vaak niet kunnen veroorloven. Deze armere gezinnen passen daarom vaker infanticide toe.
Economische redenen
Waarom willen noord Indiase gezinnen liever een zoon dan een dochter? Het antwoord luidt dat door het patriarchale karakter van de Indiase samenleving in combinatie met de voorkeur voor zonen, dochters als ondergewaardeerd worden gezien. Zij zijn een economische en sociale last.
De voornaamste economische reden waarom ouders liever geen dochter krijgen, is dat ouders haar een bruidsschat mee moeten geven wanneer zij trouwt. De dochter verlaat na het huwelijk het ouderlijk huis naar haar schoonfamilie om daar een nieuw leven op te bouwen met haar echtgenoot. Zij krijgt van haar ouders geld mee, meubels, pannen en andere benodigdheden voor een huishouden. Voor veel gezinnen kan dit hoog oplopen, zeker wanneer zij meerdere dochters hebben. Veel gezinnen in noord India zijn arm en hebben weinig geld tot hun beschikking om een dure bruidsschat aan hun dochter(s) mee te geven. Bovendien wordt het nog lastiger wanneer duidelijk wordt dat de kosten voor de tests en abortussen een stuk lager zijn dan de kosten in het voorzien van een bruidsschat en andere kosten die een dochter met zich meebrengt.
Dan rijst er de vraag op: als het vooral de bruidsschat is die dochters onwenselijk maakt, waarom passen rijke gezinnen dan ook foeticide toe? Maar juist speelt bij deze groep mensen foeticide een rol, omdat status zo van belang is; sociaal-culturele motieven spelen in deze situatie voornamelijk een rol.
Sociaal-culturele redenen
Zonen in noord-India erven het bezit na de dood van de ouders en houden het bezit zo binnen de familie. In de patriarchale samenleving zetten zij de familielijn en -naam door, zorgen zij voor hun ouders wanneer deze ouder worden, zijn zij belangrijk voor het uitvoeren van religieuze rituelen, trouwen ze met een vrouw die een bruidsschat meebrengt en zonen zorgen voor een hogere sociale status van het gezin. Daarnaast zijn vrouwen fysiek kwetsbaarder dan mannen en lopen zij meer risico op geweld. Dit kan seksueel geweld zijn, mishandeling, maar ook geweld na de huwelijksdagen, zoals dowry death*. Er bestaat een angst onder ouders om hun dochters te verliezen door bijvoorbeeld deze dowry death. Om dat te voorkomen, haar te beschermen tegen geweld en om haar niet te laten lijden zoals de moeder vaak heeft gedaan, besluiten ouders geen dochters te krijgen.
Positieve keerzijde
Echter, in schoonfamilies worden vrouwen wel gezien als welkome ontvangst. Zij zijn financieel gezien een goede aanwinst voor de nieuwe familie, want zij nemen een bruidsschat mee waar de hele familie gebruik van kan maken. Ook werken ze soms, waarbij het inkomen gelijk naar de schoonouders gaat. Sociaal-cultureel gezien zijn zij een aanwinst, omdat zij zorgen voor het huishouden en daarmee hun schoonmoeders ontlasten van veel werk. Ze vullen gaten op van getrouwde dochters die de familie verlaten hebben vanwege een huwelijk en kunnen hun taken vervangen. Ook zorgen zij voor de schoonouders wanneer zij ouder zijn. Tenslotte zorgen ze voor nageslacht en dus voor het voortbestaan van de familielijn.
*Dowry death: de moord op jonge vrouwen of vrouwen die gedreven worden tot suïcide door intimidatie en kwelling van de man en/of schoonfamilie. In India zijn in 2010 8.391 gevallen van dowry death gerapporteerd.
– – – – – – – – – – – – –
Noten bij dit artikel
Bij dit artikel moeten twee kanttekeningen gemaakt worden. Ten eerste: bovenstaande informatie geldt niet voor heel India. Het land is ontzettend groot en divers, dus generalisaties kunnen niet gemaakt worden. De informatie is verkregen over noord India. Ten tweede is India sinds de verschenen literatuur wat gemoderniseerd en daarmee bestaat de kans dat foeticide en infanticide, mede als de wens voor een zoon, niet meer in groten getale voorkomt.
Bronnen
Ahmad, N. et al. 2010. Female Foeticide in India. In: Issues in Law & Medicine 26(1): 13-29.
Mandelbaum, D.G. 1974. Human Fertility in India – Social Components and Policy Perspectives.
University of California Press. Pp 1-59; 70-75.
Patel, T. 2007. Sex-selective abortion in India: gender, society and new reproductive technologies.
New Delhi: Sage. Pp27-58; 63-87; 135-202; 232-243; 316-356.
Srinivasan, S. 2006. Daughter elimination in Tamil Nadu, India. Shaker Publishing. Pp 1-38, 117-173.
Afbeelding: Origineel van Jorge Royan op Wikimedia, onder Creative Commons licentie Attribution-ShareAlike 3.0 Unported, zo ook deze versie van de foto.
